Τοῦ Γιώργου Π. Παύλου
Ἀναπληρωτῆ Καθηγητῆ τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχ. & Μηχ. Υπολογιστών Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Στὸ πολυτεχνεῖο τὸ ‘74 φωνάζαμε «ψωμί, παιδεία, ἐλευθερία». Ψωμὶ σημαίνει νὰ μπορεῖ νὰ ζεῖ τὸ σῶμα καὶ νὰ ἔχει ὑγεία καὶ δύναμη νὰ στηρίζει τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία.
Αὐτὰ τὰ τρία πράγματα, εἶναι οὐσιαστικὰ ἕνα, δηλαδὴ ἐλευθερία ἀφοῦ τὸ ψωμὶ δίδει ὕπαρξη στὸ σῶμα καὶ τὸ σῶμα μέσα ἀπὸ τὴν παιδεία φιλοξενεῖ τὸ πνεῦμα. Ὅμως ὅταν λείπει ἡ σοφία τότε τούτη ἡ τριάδα διασπᾶται καὶ διασπασμένη ὁδηγεῖ στὸ χάος, στὴν ἀμορφία, τὴν κόλαση, στὴν καταστροφή, στὴν διάλυση τῆς πόλης καὶ τῆς κοινότητας. Διότι χωρὶς σοφία τὸ ψωμὶ ταυτίζεται μὲ τὴν μαλθακότητα, τὴν ἀδιαφορία γιὰ τοὺς ἄλλους, τὴν ἀπρόσωπη κατανάλωση ἡδονῆς, ὕλης, πληροφορίας. Ὅμοια, χωρὶς σοφία ἡ παιδεία γίνεται γνώση ἐργαλειακή, ἐξειδίκευση τεχνικὴ καὶ ὄχι ἔρωτας γνώσης, πάθος ἀλήθειας καὶ ποιότητας. Continue reading