Ανθρώπινες σχέσεις: Τι κερδίζω όταν δίνω;

Tags

Ανάγκη, Ανθρώπινες Σχέσεις, Γενναιοδωρία, Δούναι και Λαβείν, Εμπόριο, Συναισθήματα, αγάπη, ελευθερία, Leo Buscaglia

της Ευγενίας Σαββίδου*

Παραπονιέσαι συνεχώς πως δίνεις απλόχερα στους άλλους τον χρόνο σου και τα συναισθήματα σου; Πως όταν δημιουργείς σχέσεις, προσπαθείς να προλάβεις κάθε ανάγκη του άλλου, πριν καν προλάβει εκείνος να στην εκφράσει; Παραπονιέσαι ακόμη πως σπάνια βρίσκεται κάποιος να το αναγνωρίσει και να σου ανταποδώσει την γενναιοδωρία σου αυτή; Ζητάς, και είναι πολύ ανθρώπινο, όταν αποφασίσεις να δώσεις, να παίρνεις κι εσύ κάτι πίσω. Οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στο “δούναι και λαβείν”. Έτσι σε μεγάλωσαν, αυτό εισπράττεις από παντού γύρω σου, αυτό έμαθες να θεωρείς λογικό και αναμενόμενο. Όμως, εδώ μιλάμε για σχέσεις και όχι για εμπόριο!

Χωρίς Παιδεία, όλα επιτρέπονται

Tags

παιδεία, πνεύμα, σώμα, σοφία, ελευθερία

Τοῦ Γιώργου Π. Παύλου

Ἀναπληρωτῆ Καθηγητῆ τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχ. & Μηχ. Υπολογιστών Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης

Στὸ πολυτεχνεῖο τὸ ‘74 φωνάζαμε «ψωμί, παιδεία, ἐλευθερία». Ψωμὶ σημαίνει νὰ μπορεῖ νὰ ζεῖ τὸ σῶμα καὶ νὰ ἔχει ὑγεία καὶ δύναμη νὰ στηρίζει τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία.

Αὐτὰ τὰ τρία πράγματα, εἶναι οὐσιαστικὰ ἕνα, δηλαδὴ ἐλευθερία ἀφοῦ τὸ ψωμὶ δίδει ὕπαρξη στὸ σῶμα καὶ τὸ σῶμα μέσα ἀπὸ τὴν παιδεία φιλοξενεῖ τὸ πνεῦμα. Ὅμως ὅταν λείπει ἡ σοφία τότε τούτη ἡ τριάδα διασπᾶται καὶ διασπασμένη ὁδηγεῖ στὸ χάος, στὴν ἀμορφία, τὴν κόλαση, στὴν καταστροφή, στὴν διάλυση τῆς πόλης καὶ τῆς κοινότητας. Διότι χωρὶς σοφία τὸ ψωμὶ ταυτίζεται μὲ τὴν μαλθακότητα, τὴν ἀδιαφορία γιὰ τοὺς ἄλλους, τὴν ἀπρόσωπη κατανάλωση ἡδονῆς, ὕλης, πληροφορίας. Ὅμοια, χωρὶς σοφία ἡ παιδεία γίνεται γνώση ἐργαλειακή, ἐξειδίκευση τεχνικὴ καὶ ὄχι ἔρωτας γνώσης, πάθος ἀλήθειας καὶ ποιότητας.

Ορθός λόγος, δημοκρατία, ελληνικό και ευρωπαϊκό συμφέρον

Tags

Έλληνες, Ευρώπη, Ελλάδα, Μεταπολίτευση, δημόσια περιουσία, δημοκρατία, εκλογές 2012, ελευθερία

Παραμονή των πιο σημαντικών κατά πολλούς εκλογών της μεταπόλιτευσης σήμερα, και ο εκλογικός πυρετός έχει φτάσει πλέον στο κατακόρυφο. Όλοι μας, άλλοι απογοητευμένοι, άλλοι εξαγριωμένοι, άλλοι πληγωμένοι, άλλοι πονεμένοι, βλέπουμε την κατάσταση της δύσμοιρης Ελλάδας μας, με τον καταγάλανο ουρανό και τα όμορφα ακρογιάλια της, να καταντά δυστυχώς απλά ένα φιλέτο γης για κάποιους που έχουν την “δύναμη” του χρήματος στα χέρια τους και να θέλουν να την κάνουν δική τους στερώντας στους αυτόχθονες Έλληνες, τους νόμιμους ιδιοκτήτες της, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη, την ασφάλεια.

Σε συνέχεια από το χθεσινό μας άρθρο, σας παραθέτουμε ένα ακόμη κείμενο του καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Παύλου, ο οποίος με πόνο καταγράφει όσα η χώρα μας υπόκειται λόγω δήμευσης της δημόσιας περιουσίας και κάποιες προτάσεις πως μπορούμε να δούμε την επόμενη μέρα…

“Κανείς δεν μπορεί να καταργήσει ή να κλέψει μόνιμα μια πατρίδα από τον λαό της ή να καταργήσει ένα λαό από την πατρίδα του, αν ο ίδιος ο λαός δεν το αποφασίσει και δεν το αποδεχθεί.